Started at the bottom, now we here

Daar gaan we dan weer... de laatste blog vanuit Australie! Toen we wegreden van het hostel, voelde het een beetje vreemd. Afscheid nemen van idereen daar, en dan toch echt op pad. Gelukkig gingen we weer verder met reizen, dus waren er weer een hoop nieuwe dingen te zien voor ons. We hebben immers alles tussen Sydney en Melbourne langs de kust moeten skippen (zo'n 1000km), omdat we over Canberra naar Melbourne zijn gereden.

Onze eerste stop was bij Wilsons Promenade. Een mooi national park wat, zeker rond deze tijd van het jaar, heel mooi moet zijn. En dat was het zeer zeker! Het begon al goed, we waren nauwelijks het park ingereden of we zagen al een groep wilde emoe's langs de kant van de weg staan. Snel even gestopt om wat foto's te maken, en daarna weer door naar de rest van het park. De weg ging constant bergop, bergaf, bergop, bergaf, waardoor je steeds een perfect uitzicht had op de bergen en de rivieren. Echt de moeite waard! Onderweg zijn we gestopt op een paar plekken, totdat we uiteindelijk uitkwamen bij een strand. Heel cool om de zee op de voorgrond te zien, daarachter zand, en dan helemaal op de achtergrond een aantal flinke bergen. Helaas begon het al snel te regenen, en zijn we dus maar doorgereden naar een kampeerplek.

De eerste nacht hebben we geslapen bij een haven, en hadden we een mooi uitzicht op zee. We hadden bedacht dat de zon waarschijnlijk direct boven de zee opkomt, dus moesten we de wekker maar extra vroeg zetten, om de zonsopkomt te kunnen zien. Daarna zijn we doorgereden naar Bermagui, the blue pool. The blue pool is een zwembad wat direct aan de zee gelegen is. Hierdoor vult het zich met de bovenste laag van het zeewater. Het is dus gewoon zeewater, maar wel warmer. Het weer zat echter wel weer tegen (het was maar 15 graden en erg winderig), dus zijn we niet gaan zwemmen. Het uitzicht alleen was echter al genoeg ;).

Vanuit daar zijn we door gereden naar Narooma. In Narooma zouden een paar rotsen zijn, die op bepaalde dingen leken. Zo is er 'Horse Head Rock' (een rots die eruit ziet als het hoofd van een paard), Camel Rock (een rots die eruit ziet als een liggende kameel) en Australia Rock (een rots met een gat erin in de vorm van Australie). Ik was er niet heel erg van onder de indruk, maar we hebben in ieder geval een mooie wandeling gehad door de duinen en mooie uitzichten gehad over de zee!

Daarna zijn we doorgereden naar Hyam's Beach, onze laatste stop tussen Melbourne en Sydney. Hyam's Beach staat in het Guinness Book of World records vanwege het zand. Het zand is daar zo wit, dat je zonder zonnebril verblind wordt. Het doet letterlijk gewoon pijn aan je ogen. Misschien is dat ook de reden dat het zo leeg was, want we hebben verder letterlijk niemand anders op het strand gezien, we hadden het volledig voor onszelf! Gelukkig zat het weer nu wel mee, dus hebben we een aantal uren op het strand gezeten en gekeken naar de militairen die parachutetraining hadden aan de andere kant van de baai. Toen we eenmaal goed verbrand waren, was het weer tijd om verder te gaan. We hadden nu eigenlijk wel alles gezien in Australie wat we wilden zien. Het enige wat ons nu nog te doen stond was de auto verkopen. Oh ja, en nog iets: ik wilde eerst nog een skydive doen in Byron Bay.

Skydiven stond altijd nog op mijn lijstje om 'een keer' te doen, en mijn eerdere plan was om het in Nieuw-Zeeland te doen. Aangezien we nu niet meer naar Nieuw-Zeeland gaan, moest het maar in Byron Bay gebeuren. Denise heeft te veel last van hoogtevrees (en is ook bang om te vliegen), dus de skydive moest ik maar alleen doen. Een weekje van te voren een reservering gemaakt, en alles was geregeld. Om 8:10 aanwezig zijn, en afhankelijk van de wind en het weer kon ik gaan springen. Een sprong van 15.000ft met landing op het strand, helemaal vet! Er waren nog meer mensen die wilden skydiven, dus uiteindelijk stapte ik in het vliegtuig rond 10:00. Na ongeveer een kwartiertje hadden we de 15.000ft bereikt en ging het luik open om te springen. Ik was de derde persoon die mocht gaan springen, en had er extreem veel zin in! Op het moment dat je je benen buiten het vliegtuig doet, worden ze meteen naar links getrokken omdat het vliegtuig zo snel gaat. Je hebt echter vrijwel geen tijd om daar aan te denken, want voor je het weet wordt je het vliegtuig uitgeduwd en ben je aan het vallen. We hadden een vrije val van zo'n 60seconden, en we hebben ruim de 200km/u aangetikt. Een hele mooie ervaring! Het uitzicht was fenomenaal en het gevoel van vrije val is geniaal. Na een minuutje klapte de parachute open, en mocht ik naar onze landingsplaats sturen. Hier kon ik nog even nagenieten van het uitzicht, en begon de zon ons weer op te warmen. Vlak voor de landing mijn 'skydive-instructeur' het over, en zorgde hij ervoor dat we een veilige landing hadden. Voor mij zeker een onvergetelijke ervaring!

Na de skydive hebben we nog een dagje doorgebracht in Byron Bay, en daarna moesten we maar eens doorrijden naar de Gold Coast. Aangezien onze auto in Queensland (provincie) geregistreerd is, moet je de auto ook in Queensland (nog steeds een provincie) verkopen. Voordat je hem kan verkopen, moet er echter een volledige mechanische check gedaan worden door een mechanic (de zogenaamde 'roadworthy'). We hadden besloten de Roadworthy check te laten doen in Gold Coast, via-via kenden we een mechanic die de check een stuk goedkoper kan doen dan wat je er normaal voor betaald. We hadden gepland dat de roadworthy rond de $1000 zou kosten en dat we de auto daarna konden verkopen voor $3000, maar dat liep net even anders.

Nadat de mechanic 2 uur bezig was met foutjes zoeken in de auto, had hij een flinke waslijst verzameld: bearing kapot, band verwisselen, airconditioning fixen, ruitenwisser achter moest vervangen worden en, least but not least, een gigantisch olielek in de motor. Omdat hij niet wist waar het olielek vandaan kwam, zou hij alle onderdelen los moeten halen, schoon moeten maken, en moeten kijken waar het lek precies zat... Geen goed nieuws voor ons dus. De totale kosten voor de reparatie zouden rond de $4000 zijn... Daar voelden we niet zoveel voor (zeker omdat de auto niet eens $4000 waard is). Uiteindelijk hebben we de auto maar online gezet voor $1400, hebben we gezegd wat er gefixt moet worden en dat wij de nummerplaten van de auto af halen. Dan kun je de auto ongeregistreerd verkopen, en hoeft er ook geen roadworthy te zijn. Binnen no-time kregen we tientallen reacties binnen. Blijkbaar vinden mensen het geen probleem om een kapotte auto te kopen, als ze 'maar' $1400 hoeven te betalen. Dikke prima voor ons!

Vanuit Gold Coast zijn we doorgereden naar Brisbane, waar de geinteresseerden voor onze auto wonen. De volgende dag zijn we naar het centrum gereden, waar 3 mensen onze auto wilden bekijken. Het was meteen raak: alledrie wilden ze de auto kopen. Uiteindelijk hebben we onze auto verkocht aan degene die het eerste zei dat hij de auto wilden kopen: een Australische mechanic, die de auto zelf wel kon fixen en er daarna Australie mee wilde touren, TOP! We hebben de auto naar zijn huis gereden, afscheid genomen van onze geliefde auto (en huis), de nummerplaten eraf gehaald en hij heeft het geld ons cash overhandigd. Van zijn huis reed hij ons daarna (met een andere auto) naar een treinstation, zodat wij nog snel een plek konden fixen om te slapen. Het was ondertussen al 18:00, maar gelukkig zijn er zat hostels in Brisbane. Snel ingecheckt bij een hostel in het centrum, en een lange nacht geslagen na een nog langere dag.

De volgende dag moesten we vroeg op, om onze nummerplaten te verkopen aan de overheid. Aangezien de auto nog 5 maanden geregistreerd was, kregen we daar ook nog geld voor terug: $250 om precies te zijn! Uiteindelijk valt het dus best mee hoeveel verlies we hebben geleden op onze auto. Na de nummerplaten te hebben verkocht, zijn we doorgelopen naar een travel office, om vliegtickets te boeken naar Bali. Dat ging ook erg makkelijk (en was niet eens zo duur), dus nu vliegen we zondagochtend (zaterdagnacht 23:15 in Nederlandse tijd) naar Bali! We hebben meteen een hotel geboekt voor de eerste paar dagen, en kijken en gigantisch naar uit! Na de vliegtickets geboekt te hebben hebben we nog een paar uurtjes aan het strand gelegen (chasing the sun, in Brisbane is het momenteel 25 graden), en daarna zijn we weer teruggegaan naar het hostel.

Vanaf toen was het echt even rustig aan doen. Vanochtend hebben we de vliegtickets opgehaald, en vanmiddag hebben we geluncht met Pat en Margaret (de mensen bij wie we de eerste twee weken in Brisbane gewoond hebben). Leuk om weer even bij te praten, en hun onze foto's te laten zien en onze ervaringen te delen. Over een paar uurtjes duiken we lekker ons bed in, omdat we morgenochtend vroeg op moeten staan voor onze vlucht!

Voor nu tot ziens, maar ik schrijf vast nog wel een blog of twee over onze ervaringen in Bali. Daarna komen we terug naar Europa, om de verhalen zelf te vertellen en de foto's zelf te kunnen laten zien ;).